Gökyüzü Yutmuş Gibi

Karşına çıktığımda güçsüzdüm, bir o kadar da olgundum. yorulmuş, yokuş çıkmış merdivenlerde bekleyen 70’lerinde bir erkek çocuğuydum. elimi tuttun, sarıldın...

gel dedim, benimle gel. oyunlarıma yeni bir isim eklendi.
tanımadık bir yüz, yeni bir simasın,
hoş geldin
beni üzme!
zira çok üzüldüm ve yorgunum, oyunlara bile halim yok oynayacak gücüm de yok sanki...
hiç bu kadar sakin sevmedim ki. adım adım hissederek seviyorum seni. herkes bir kere aşık olurmuş onu çoktan kullandım ben
üzgünüm...
sana, eğer hak edersen, almayı bilirsen bundan sonraki ömrümü, diğer yarımı veririm. sevgimi, emeğimi, özenimi, yüreğimi...
aşk, tutku isteme benden hatta unuttum anlamlarını çoktaann...
yaş 20 unutulanlarsa çok.
iyi bir zamanda geldin. sakin sessizim, bir kavgadan kaçmış gibi yorgun ve korkak belki de bir gökyüzü yutmuş kadar huzurlu.. geçmişimi boşver, gereksiz. boş denecek kadar da lüzumsuz değil, olmamalı. dolu dolu geçen 20 senem var. bundan sonrasını sana verebilirim almasını bilirsen.
nolur üzme beni

sözlerim aklımda,
sözlerimi hep tuttum,
unutma dediler unutmadım. bir parçamda yaşayanlar var hala. ölümüne yaşa, hayat senin dediler...

artık sabahları erken uyanıyorum, bana yeter...