Hayat bazen deli ediyor...
Sadece bazen etse o da iyi.
İnsan kavrulmalıyım çöllerde diyor. Gerçi İzmir’deysen fazla uzağa gitmene de
gerek yok. Bir “çıkış” yazısı arıyoruz hayat çizgisinde. Ya da Veysel
Şatıroğlu’nun dediği gibi gece-gündüz iki kapılı bir handa yürürken aradan
sıvışabileceğimiz kestirme bir kapı bulmak için bakınıyoruz etrafa. Bazen de
ölmemek için saklanıyoruz kendimizce devekuşu misali.
Ama şunu bilmiyoruz ki;
Bakmışsınız yazılan iki satır mısrada anlatmak güç olur
bazen. Sıkışır duygular kelimeler arasında . Ne olursa olsun kalptir sezen
bunu. Kalbimiz her zaman bir üç boyutlu arar, yazılan her satırda ve mısrada…
Buna neden karşı koyamayız bilmiyorum. Yetinemediğimiz noktalarımızı
törpüleyemiyoruz. Denesek de beceremiyoruz. İnsanoğlu maymundan daha maymun
iştahlı kabul, fakat kardeşim doyma diye de bir olgu da var!
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder